Φόρουμ
ΟΞΑΛΙΚΟ ΟΞΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΑΡΡΟΑ-OXALIC ACID
Οξαλικό οξύ:
Το οξαλικό οξύ είναι μια πιο πρόσφατη προσθήκη στο οπλοστάσιο κατά των varroa.
Η ελβετική έρευνα έδειξε ότι οξαλικό οξύ 3%, που ψεκάστηκε σε 3-4 ml ανά πλευρά πλαισίου στις ξεγονιασμένες αποικίες, σκότωσε το 98% των ακάρεων.
Σε αποικίες με γόνο, εντούτοις, η αποτελεσματικότητα ήταν 30- 40%.
Είναι επομένως σαφές ότι το οξαλικό οξύ πρέπει να χρησιμοποιείται στο τέλος του φθινοπώρου ή το χειμώνα όταν έχουμε καθόλου ή ελάχιστο γόνο.
Δεύτερη εφαρμογή δε συνιστάται καθώς αυξάνει η θνησιμότητα των μελισσών.
Λέγεται ότι δρα καταστρέφοντας τη δυνατότητα αναρρόφησης του ακάρεος (του καίει το στόμα και τον οισοφάγο), και άρα το εμποδίζει να τραφεί από τη μέλισσα. Το άκαρι επομένως λιμοκτονεί μέχρι θανάτου.
Η καλύτερη και απλούστερη μέθοδος εφαρμογής για το οξαλικό οξύ περιλαμβάνει τη διάλυση των κρυστάλλων του οξαλικού οξέος σε σιρόπι ζάχαρης 1:1, και έπειτα την έκχυση ενός μετρημένου ποσού μεταξύ των πλαισίων, άμεσα πάνω στις μέλισσες. Η αποικία πρέπει να είναι χωρίς γόνο, και το σιρόπι πρέπει να είναι χλιαρό για να μην παγώσουμε τις μέλισσες.
Η εξωτερική θερμοκρασία πρέπει να είναι πάνω από 0oC. Το οξαλικό οξύ δεν λειτουργεί μέσω της εξάτμισης, έτσι η θερμοκρασία δεν είναι τόσο σημαντική όπως είναι με το μυρμηκικό οξύ ή τα αιθέρια έλαια.
ΤΡΟΠΟΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΟΞΑΛΙΚΟΥ ΟΞΕΟΣ
Χορηγείται μόνο σε μελίσσια χωρίς γόνο, τέλος φθινοπώρου-αρχές χειμώνα. Η θερμοκρασία πρέπει να είναι πάνω από το μηδέν.
Ετοιμάζουμε σιρόπι ζάχαρης σε ποσότητα ανάλογη με τα μελίσσια μας.
Σε ένα λίτρο σιρόπι 1:1 διαλύουμε 35 γραμμάρια οξαλικό οξύ .Aπό το μίγμα αυτό παίρνουμε 5ml ή κυβικά εκατοστά και το χύνουμε ανάμεσα στα πλαίσια, ανά πλαίσιο πληθυσμού.
Φοράμε γάντια, μάσκα και παλιά ρούχα. Πρόβλημα οσμών δεν υπάρχει. Το σιρόπι και να πέσει επάνω μας δεν είναι καυστικό.
Στο μελισσοκομείο θα χρειαστούμε σύριγγα μιας χρήσης με μακρύ λαιμό των 100 ή 60 ml ή, για ακόμα μεγαλύτερη ευκολία, συσκευή Περιζίν. Επίσης γάντια, μάσκα .
Το διάλυμα χύνεται ανάμεσα στους κηρηθροφορείς πάνω στις μέλισσες . Προσέχουμε να μην πέσει πάνω στα πλαίσια ή το κερί, αλλά πάνω στις μέλισσες. Πρέπει να είναι χλιαρό όσο το χέρι μας κι όχι παγωμένο.
Δεν χορηγούμε μεγαλύτερες δόσεις και δεν κάνουμε πάνω από μία εφαρμογή γιατί αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα απώλειες πληθυσμού ή και μελισσιών ή μειωμένη ανάπτυξη την άνοιξη.
Το έτοιμο διάλυμα το αποθηκεύουμε σε δροσερό μέρος και όχι για περισσότερο από 6 μήνες.
Να σημειώσουμε πως το οξαλικό οξύ μπορεί επίσης να αφήσει ιδιάζουσα γεύση στο μέλι, και το ελβετικό μέγιστο όριο υπολειμμάτων για να ανιχνευθεί γευστικά είναι 400-900 ppm.
Εντούτοις, όταν εφαρμόζεται το φθινόπωρο/ χειμώνα καμία αξιοπρόσεχτη αύξηση καταλοίπων οξαλικού οξέος δεν βρέθηκε στο μέλι που ποαράχθηκε την επόμενη σαιζόν.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
The use of drugs to control varroosis in honeybee colonies and European legislation– the current situation, Bee World 2002, Franco Mutinelli, Istituto Zooprofilattico Sperimentale delle Venezie, Eva Rademacher, Free University of Berlin, Biology/Chemistry/Pharmacy Dept.
Control of Varroa Guide by Mark Goodwin and Cliff Van Eaton for the New Zealand Ministry of Agriculture and Forestry, 2001
Alternative Varroa control,Anton Imdorf and Jean-Daniel Charri6re, Swiss Bee Research Centre
Οξαλικό οξύ:
Το οξαλικό οξύ είναι μια πιο πρόσφατη προσθήκη στο οπλοστάσιο κατά των varroa.
Η ελβετική έρευνα έδειξε ότι οξαλικό οξύ 3%, που ψεκάστηκε σε 3-4 ml ανά πλευρά πλαισίου στις ξεγονιασμένες αποικίες, σκότωσε το 98% των ακάρεων.
Σε αποικίες με γόνο, εντούτοις, η αποτελεσματικότητα ήταν 30- 40%.
Είναι επομένως σαφές ότι το οξαλικό οξύ πρέπει να χρησιμοποιείται στο τέλος του φθινοπώρου ή το χειμώνα όταν έχουμε καθόλου ή ελάχιστο γόνο.
Δεύτερη εφαρμογή δε συνιστάται καθώς αυξάνει η θνησιμότητα των μελισσών.
Λέγεται ότι δρα καταστρέφοντας τη δυνατότητα αναρρόφησης του ακάρεος (του καίει το στόμα και τον οισοφάγο), και άρα το εμποδίζει να τραφεί από τη μέλισσα. Το άκαρι επομένως λιμοκτονεί μέχρι θανάτου.
Η καλύτερη και απλούστερη μέθοδος εφαρμογής για το οξαλικό οξύ περιλαμβάνει τη διάλυση των κρυστάλλων του οξαλικού οξέος σε σιρόπι ζάχαρης 1:1, και έπειτα την έκχυση ενός μετρημένου ποσού μεταξύ των πλαισίων, άμεσα πάνω στις μέλισσες. Η αποικία πρέπει να είναι χωρίς γόνο, και το σιρόπι πρέπει να είναι χλιαρό για να μην παγώσουμε τις μέλισσες.
Η εξωτερική θερμοκρασία πρέπει να είναι πάνω από 0oC. Το οξαλικό οξύ δεν λειτουργεί μέσω της εξάτμισης, έτσι η θερμοκρασία δεν είναι τόσο σημαντική όπως είναι με το μυρμηκικό οξύ ή τα αιθέρια έλαια.
ΤΡΟΠΟΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΟΞΑΛΙΚΟΥ ΟΞΕΟΣ
Χορηγείται μόνο σε μελίσσια χωρίς γόνο, τέλος φθινοπώρου-αρχές χειμώνα. Η θερμοκρασία πρέπει να είναι πάνω από το μηδέν.
Ετοιμάζουμε σιρόπι ζάχαρης σε ποσότητα ανάλογη με τα μελίσσια μας.
Σε ένα λίτρο σιρόπι 1:1 διαλύουμε 35 γραμμάρια οξαλικό οξύ .Aπό το μίγμα αυτό παίρνουμε 5ml ή κυβικά εκατοστά και το χύνουμε ανάμεσα στα πλαίσια, ανά πλαίσιο πληθυσμού.
Φοράμε γάντια, μάσκα και παλιά ρούχα. Πρόβλημα οσμών δεν υπάρχει. Το σιρόπι και να πέσει επάνω μας δεν είναι καυστικό.
Στο μελισσοκομείο θα χρειαστούμε σύριγγα μιας χρήσης με μακρύ λαιμό των 100 ή 60 ml ή, για ακόμα μεγαλύτερη ευκολία, συσκευή Περιζίν. Επίσης γάντια, μάσκα .
Το διάλυμα χύνεται ανάμεσα στους κηρηθροφορείς πάνω στις μέλισσες . Προσέχουμε να μην πέσει πάνω στα πλαίσια ή το κερί, αλλά πάνω στις μέλισσες. Πρέπει να είναι χλιαρό όσο το χέρι μας κι όχι παγωμένο.
Δεν χορηγούμε μεγαλύτερες δόσεις και δεν κάνουμε πάνω από μία εφαρμογή γιατί αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα απώλειες πληθυσμού ή και μελισσιών ή μειωμένη ανάπτυξη την άνοιξη.
Το έτοιμο διάλυμα το αποθηκεύουμε σε δροσερό μέρος και όχι για περισσότερο από 6 μήνες.
Να σημειώσουμε πως το οξαλικό οξύ μπορεί επίσης να αφήσει ιδιάζουσα γεύση στο μέλι, και το ελβετικό μέγιστο όριο υπολειμμάτων για να ανιχνευθεί γευστικά είναι 400-900 ppm.
Εντούτοις, όταν εφαρμόζεται το φθινόπωρο/ χειμώνα καμία αξιοπρόσεχτη αύξηση καταλοίπων οξαλικού οξέος δεν βρέθηκε στο μέλι που ποαράχθηκε την επόμενη σαιζόν.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
The use of drugs to control varroosis in honeybee colonies and European legislation– the current situation, Bee World 2002, Franco Mutinelli, Istituto Zooprofilattico Sperimentale delle Venezie, Eva Rademacher, Free University of Berlin, Biology/Chemistry/Pharmacy Dept.
Control of Varroa Guide by Mark Goodwin and Cliff Van Eaton for the New Zealand Ministry of Agriculture and Forestry, 2001
Alternative Varroa control,Anton Imdorf and Jean-Daniel Charri6re, Swiss Bee Research Centre
